Trainingsmethode
Ik werk voornamelijk door middel van positieve bekrachtiging. Deze is gericht op het belonen van wat de hond goed doet en daarbij natuurlijk zoveel mogelijk negeren van wat de hond verkeerd doet.
Waar mogelijk negeren: zelf belonend gedrag, dus gedrag dat door het te doen al een beloning op zich is (bijv.: graven in je tuin), iets leuks oplevert voor de hond maar door ons ongewenst is, kun je niet zomaar negeren. Ook dat gedrag kan veranderd worden.
Vroeger trainde men voornamelijk door middel van correcties. Bijvoorbeeld door gebruik van de ‘slipketting’, dit is een halsband of -ketting die dichtsnoert als je eraan trekt/een ruk geeft. Dit wordt door een hond als zeer onprettig ervaren. Het is dus een straf.
Tegenwoordig zijn er gelukkig veel nieuwe inzichten van waaruit trainingsmethoden zijn ontwikkeld die voornamelijk gericht zijn op belonen van gewenst gedrag.
Dit wil niet zeggen dat dit ‘voor doetjes’ is of dat de hond ‘alles mag doen wat hij wil’.
Het is meer te vergelijken met de ontwikkeling van het basisonderwijs, vroeger ‘lagere school’ genoemd. In de tijd dat mijn vader op de ‘lagere school’ zat was het heel gebruikelijk om kinderen in het kolenhok op te sluiten, te slaan, bang te maken voor straffen als gevolg op ongewenst gedrag. Men strafte het kind dus voor het ongewenste gedrag door er voor het kind iets heel naars aan te koppelen: eenzame opsluiting in het kolenhok. Dit met de bedoeling dat het kind dit zo naar vond dat het ongewenste gedrag niet meer werd vertoond.
Tegenwoordig is dit ondenkbaar en het einde van je carrière in het onderwijs. In het huidige ’basisonderwijs’ maakt men gebruik van beloningssystemen. Stickers, kaarten, leuke werkjes mogen doen, maar ook in samenspraak met de ouders thuis iets leuks mogen doen als beloning voor het gewenste gedrag op school. Dit wil niet zeggen dat het kind zomaar alles mag; het moet wel goed zijn best doen om een beloning te krijgen.
Een dergelijke ontwikkeling heeft de opvoeding van honden ook doorgemaakt. Met de trainingsmethode die ik hanteer is het leren, net als bij kinderen, gebaseerd op leren door middel van belonen.
Het leerproces werkt bij veel zoogdieren immers hetzelfde. Aangezien zowel mens als hond onder zoogdieren vallen, is het dus goed te begrijpen dat de gehanteerde methoden in de basis veel op elkaar lijken. Natuurlijk zijn er ook verschillen, een hond is en blijft een hond en geen mens. Maar beide leren door associatie: gedrag dat iets leuks oplevert wordt graag herhaald, gedrag dat iets onprettigs oplevert laat je een volgende keer liever achterwege.
Zie ook;
"Je krijgt wat je beloont."
