Een jongetje, peuter, was bij de deuren van de supermarkt aan het spelen.
Toch was hij intussen ook aan het leren.
Ik ontdekte dit pas toen diezelfde peuter bij de deuren van een appartementencomplex stond, naast de supermarkt. Dit terwijl zijn moeder de boodschappen op de fiets deed.
Hij stond eerst alleen onderzoekend voor de deuren te kijken. Hij bekeek de deuren van links naar rechts en van boven naar onder.
Vervolgens begon hij wat te wiebelen wat overging in steeds meer bewegen en zelfs springen. Vervolgens begon hij ‘ga open’ te zeggen tegen de deuren. Hij ging het steeds luider zeggen en uiteindelijk stond hij daar schreeuwend en stampvoetend voor de deur in een poging de deur open te laten gaan. (extinction burst! Als dit gewenst gedrag zou zijn kun je het bekrachtigen door beloning)
De peuter had duidelijk het begrip ‘ (glazen)deur’ gegeneraliseerd.
Hij heeft echter het vanzelf opengaan van een (glazen)deur als je ervoor staat te bewegen ook gegeneraliseerd. Het was dus zeer frustrerend voor hem dat deze glazendeur niet open ging. Hij weet niet dat dit opengaan niet bij alle (glazen)deuren zo is.
Zou hij nu weer voor de deur van de supermarkt gaan staan heb je overigens intervalbeloning.
Je mag een hond niet vermenselijken, maar wat lijkt een mens toch veel op een hond…
Maar wat dit ook heel duidelijk aangeeft en wat van toepassing is bij het trainen van honden;
Je weet pas echt wat de hond nu eigenlijk geleerd heeft als je let op het gedrag wat de hond uiteindelijk herhaald.
Is dat niet het gedrag dat je wenste, is het vaak zo dat je zelf iets dan toch net even anders moet doen. Wat? Er zijn vele wegen die naar Rome leiden, maar het is soms flink nadenken welke op dat moment de beste is.
Hulp nodig? Neem gerust contact met mij op.